206. Wat?! Afgelopen maandag was ik aan het eind van de middag een stuk gaan rennen. Zoals gewoonlijk zat het TomTom sporthorloge met ingebouwde hartslagmeter om mijn pols. Ik was al bijna thuis toen ik terloops een blik op mijn horloge wierp en mijn hartslag zag: 206 slagen per minuut! Goed, ik had al tien kilometer in de benen, zette die laatste kilometer nog even aan. En er werd heus wat gehijgd. Maar moet je om zo’n hoge hartslag aan te tikken niet piepend ademhalen van inspanning? Ik negeerde het en liep de laatste kilometer gewoon op hoog tempo uit.

Ik ken de kuren van de hartslagmeter in mijn horloge. Soms zit ik bij een rondje joggen, terwijl ik mijn medeloper de oren van de kop klets, op 180. Soms ren ik de longen uit mijn lijf en blijft ie steken op 150. Het zal wel, ik besteed er eigenlijk geen aandacht meer aan.

Wat een timing, twee dagen na mijn hartslagrecord verscheen er een artikel in JAMA Cardiology waarin de nauwkeurigheid van polshartslagmeters is getest. Artsen van de Cleveland Clinic in Ohio bekeken vier populaire polshartslagmeters: de Fitbit Charge HR, Apple Watch, Mio Alpha en Basis Peak (dit zijn overigens geen specifieke sporthorloges). Vijftig gezonde volwassenen deden mee.

Iedereen droeg twee typen horloges en een borstband. Borsthartslagmeters werken via kleine elektrodes op de huid die elektrische signalen van het hart ontvangen, terwijl polsmeters veranderingen in de doorbloeding registreren door middel van een laserlicht. Hun hartslag werd geregistreerd in rust en bij verschillende snelheden op de loopband, van 3 tot en met 10 kilometer per uur. De gegevens van de horloges en borstband werden naast die van een professionele elektrocardiograaf gelegd, waar de lopers via elektroden op aangesloten waren.

De borstband was het nauwkeurigst, die gaf in 99 procent van de metingen hetzelfde aan als het elektrocardiogram

De resultaten: de borstband was het nauwkeurigst, die gaf in 99 procent van de metingen hetzelfde aan als het elektrocardiogram. De Apple Watch en Mio Alpha haalde 91 procent en de Fitbit Charge HR en Basis Peak bleven steken op 84 procent.

Nog meer resultaten: De Basis Peak schatte de hartslag te hoog in op wandelsnelheid, terwijl de Fitbit Charge HR tijdens hardlopen te laag zat. Over het algemeen deden de horloges het in rust het best en werden ze minder accuraat bij inspanning.

Hoe TomTom het ervan afbrengt is hier jammer genoeg niet getest. Ik heb echter zo’n vermoeden dat mijn ingebouwde hartslagmeter de Fitbit Charge HR en Basis Peak van hun troon zal stoten als ‘slechtst presterend’.

Bron:

Robert Wang, Gordon Blackburn, Milind Desai, Accuracy of Wrist-Worn Heart Rate Monitors, JAMA Cardiol. Online op 12 oktober 2016. doi:10.1001/jamacardio.2016.3340

Afbeelding: Flickr.com/Shinya Suzuki via CC BY-ND 2.0