Vorige week was ik met Bergtrails.com op een georganiseerde trailrunreis naar de Italiaanse en Zwitserse Alpen. Ook al loop je al vijftien jaar hard, dit is toch andere koek. Zes dagen achter elkaar lopen, met bijna duizend hoogtemeters per dag én met een rugzak van zeven kilo op je rug. Goeiemorgen.

Je kunt een week trailen prima bijbenen als asfaltloper, mits je wat kracht hebt in je bovenbenen. De spierpijn kwam op en verdween weer. En ook al was het fysiek af en toe zwaar, de grandioze omgeving stelde nooit teleur. Hieronder drie inzichten die ik als beginnende trailer opdeed in de bergen.

1. Bergervaring gaat je helpen

Een groot deel van de kilometers wandel je omhoog, soms op handen en voeten, al klauterend over rotsblokken. Dan zijn er de kilometers die je afdalend doorbrengt, over steile hellingen vol sneeuw of losse keien, ook wandelend. Of schuifelend eigenlijk. Alleen de kilometers daartussen, over glooiende bergpaden, kun je hardlopend afleggen. Een goede hardloopconditie is zeker vereist, maar bij trailen door de bergen komt meer kijken: coördinatie, concentratie en pure kracht. Met een snelle halve marathon op je naam ben je niet per se een goede trailer. Mensen die de bergen gewend zijn hebben een streepje voor op hardlopers.

2. Blijf energie tanken

Normaal gesproken eet ik niks tijdens mijn hardlooptrainingen, of de duurloop moet langer duren dan twee uur. Op een traildag loop je in afstand vaak niet eens zo ver, maar door de hoogtemeters ben je zo een halve dag onderweg. Je moet elk uur wat eten, ook als je daar door de hoogte of inspanning geen zin in hebt. Niks zo erg als met een hongerklop onderaan de berg zitten als je nog omhoog moet (heb ik van horen zeggen). Het kan even zoeken zijn wat goed werkt. Ik kon al snel geen zoete repen meer zien. Voor de volgende keer neem ik voor de afwisseling ook hartig voedsel mee: zoute noten, tucjes, dat werk.

3. Trailen kan pijntjes doorbreken

Sinds anderhalf jaar had ik kleine pijntjes in m’n rechterheup en -hamstrings tijdens het hardlopen. Bij elke training op de weg of de baan voelde ik ze. Maar na een paar dagen over de bergpaden waren de klachtjes verdwenen. De aanhechting van m’n hamstrings voelt links en rechts (vooralsnog) hetzelfde. Weird! Op de trails is elke stap anders en train je vooral je kracht, wat goed kan werken tegen overbelastingsblessures. Nadeel? Acute blessures pik je snel op. Mijn enkel heeft drie keer een pijnlijke zwik gemaakt tijdens het afdalen, maar gelukkig niet zo ernstig dat ik moest stoppen met lopen.

Ben jij ook van plan de trails op te gaan? Laat het weten. Ik zit op Twitter en Instagram. Reageren op deze post kan ook.