Wie mijn boek Missie marathon heeft gelezen, weet dat ik heel wat blessures achter de rug heb. Gemiddeld drie maanden per jaar lag ik er uit. Ik kan je vertellen dat pr’s smashen heel lastig is als je telkens opnieuw moet opbouwen.

De laatste tijd gaat het beter dan ooit. Ik loop vaker, verder en sneller dan ooit. Wat er veranderd is? Ik ben anders gaan trainen, door een groot beroep te doen op m’n inhoudingsvermogen. Kom je niet verder vanwege blessures? Lees dan vooral verder.

Langzaam is het nieuwe snel

Lange tijd bestond mijn trainingsweek uit drie keer lopen. Een duurloop, een intervaltraining op de baan en een fartlek in het bos. Gemiddeld 32 km per week, waarvan teveel intensieve kilometers, als ik erop terugkijk.Twee jaar geleden ging het roer om. Ik nam een trainer in de arm nam die voor mij persoonlijke schema’s ging maken. ‘We moeten ervoor zorgen dat je belastbaarder wordt’, aldus de trainer. Hij liet me niet minder, maar juist vaker lopen. Vijf keer per week. Maar wel een stuk rustiger.

Vijftig kilometer per week zonder pijntjes, dat werd het streven. De snelheid ging eruit. Intervals van 200 meter draaide ik af op een tempo dat lager lag dan m’n tempo op een halve marathon. Irritant traag dus.

Het was niet altijd makkelijk. Je intervals afwerken op duurlooptempo, terwijl loopmaatjes je continu voorbij scheuren op de baan. Voel je je toch een beetje een stumper. Het is de kunst om alleen op jezelf te letten. Laat ze maar gaan, moet je tegen jezelf zeggen. Jij hebt een ander doel dan zij. Snelheid opbouwen komt later wel weer. Eerst werken aan een solide basis.

Anderhalf jaar lang trainde ik vijf keer per week m’n inhoudingsvermogen. Altijd op de rem. En weet je, ik begon ervan te genieten, van dat drentelen. Een beetje om me heen kijken. Nooit echt moe na een training. Volledig hersteld de volgende dag. En het had effect! Tegenwoordig loop ik tussen de 50 en 60 km per week, soms met wat kleine pijntjes, maar echte blessures zijn er niet meer geweest.

Het plan om eerst mijn belastbaarheid op te krikken had een leuke bijwerking. Door dat ijzersterke inhoudingsvermogen groeide m’n uithoudingsvermogen. Consistent kunnen trainen, zonder onderbrekingen, bleek hét recept voor snellere tijden. Ineens liep ik vijf kilometer onder de 20 minuten op een testloop. Wie had dat gedacht? (Ik niet, de trainer wel.)

We durven het aan. M’n belastbaarheid is nu hoog genoeg om het tempo op de duurloop en intervals iets op te voeren. Iéts. Heel geleidelijk. Het zal even wennen zijn om intensiever te trainen, om weer te hijgen enzo. Al kijk ik er ook naar uit om me weer eens buiten m’n comfortzone te begeven.

Heb jij ook om de haverklap last van blessures en kom je daardoor niet verder? Train rustiger. Train je inhoudingsvermogen. Ga vaker in de week hardlopen, maar minder ver en minder snel. Ik kan het je echt aanraden. Je snelheid zal er niet eens onder lijden. Langzaam is het nieuwe snel!